Ophef Actueel
Groene theologie, kan dat? Het openingsartikel is van Trees van Montfoort. Van haar verschijnt heel binnenkort, misschien nog wel eerder dan deze Ophef, het boek Groene Theologie. We krijgen in haar artikel alvast een voorproefje een warmmakertje, dat hopelijk velen ertoe zal brengen het boek aan te schaffen (een folder heeft de uitgever bijgesloten).
Het tweede artikel werd geschreven door Carola Dahmen en het gaat net als dat van Trees van Montfoort over ‘ecofeministische theologie’, maar zij concentreert zich vooral op het werk van de Amerikaanse theologe Sally McFague, die in 1993 het boek The body of God, an Ecological Theology publiceerde (De Nederlandse vertaling van Jacobine Geel werd in 1997 uitgegeven door de Horstink: Het lichaam van God. Een ecologische theologie).
Als derde een artikel van Erica Meijers over “Theologie in het antropoceen”, waarin ze ingaat op de ecologische vragen rond voedsel vanuit het perspectief van de tafelgemeenschap.
Wat is ‘groen’? Gaat het daar nog over als we het hebben over de onlangs overleden schilder/dichter/acteur Armando en zijn “schuldige landschap”. Ik denk het niet, maar dat het oeuvre van Armando (ik woonde in Amersfoort toen zijn atelier daar afbrandde) indrukwekkend en aangrijpend is, blijkt uit de overzichtstentoonstelling in Museum Voorlinden. Twee van onze redacteuren, Hanneke van der Korst en Marino Camarasa bezochten de tentoonstelling en Marino schreef er een (volgens mij al even aangrijpend) verslag van.
Aan Adriaan Deurloo had ik opgegeven dat het thema van deze Ophef ‘Groene Theologie’ was en als reactie daarop stuurde hij mij – vers van de pers – een paradijselijk gedicht!
Zelf hield ik voor mijn leerhuis een inleiding in het kader van een reeks “De waarheid in tijden van sociale media” en ik nam een artikel als uitgangspunt, dat Dietrich Bonhoeffer in 1943 in de gevangenis schreef: “Wat betekent de waarheid spreken”. Omdat er niet zo veel kopij was, is dat met instemming van de redactie ook afgedrukt.
De voorzitter van onze vereniging schreef voor ons ook een bespreking van het laatste boek van Bert Hoedemaker: Ik bid dus ik ben. Pleidooi voor een christelijke traditie.
Trinus Hoekstra, mede-directeur van Kerk in Actie, schreef een bijdrage over Diaconale Praktijken en hun maatschappelijke context. Wat is het effect van diaconale acties op het maatschappelijk bestel, vormen ze een excuus of zijn ze een zinnige en noodzakelijke aanvulling.
Wessel ten Boom is al weer jaren bezig met een serie: “Dichters bij de dood van God”. Het zijn inleidingen voor een leerhuis, die vervolgens zijn uitgewerkt als artikel. Dit keer een derde (en laatste) bijdrage over Martinus Nijhoff.
Tenslotte is er ook weer mijn vaste rubriek “Nieuwe Boeken”. Het merendeel van de daar besproken boeken komt ‘uit eigen kring’ en zijn geschreven door leden van onze vereniging. Ik geef onmiddellijk toe, dat dit wat eenzijdig is, maar we zijn een niet zo grote vereniging, die al eens op een jaarlijkse ledenvergadering heeft vastgesteld, dat netwerken en elkaar informeren over onze activiteiten een wezenlijke functie van onze vereniging is. Daarom presenteer ik ook graag de pennenvruchten van onze “club” in ons blad. Dat gold ook altijd voor onze eigen theologen-reeks. In de huidige vorm verdwijnt die nu Narratio de deuren sluit maar gelukkig wordt die in een iets andere vormgeving vanaf dit voorjaar voortgezet bij Boekencentrum.
Wilken Veen, redactie.